Jak komunikuje pokolenie Y

Generacja "y" inaczej zwane pokoleniem klapek i iPodów to jak donosi Wikipedia pokolenie wyżu demograficznego z lat 80-tych. To ludzie, którzy głównie komunikują w internecie, na blogach, mikro blogach, facebooku etc. Szeroki dostęp do urządzeń mobilnych pozwala im szybko i sprawnie komentować otaczającą rzeczywistość. Czasem, z małej chmury potrafią wygenerować gigantyczną ulewę i sprawić, że drobne sprawy urastają do rangi niebotycznych rozmiarów, przekształcając się często w ironię i groteskę. Tak np. tworzą się żartobliwe "memy". Pokolenie "y” nieprzerwanie dąży do tego by zaistnieć w mediach społecznościowych, stąd ciągła kreacja i odważna manifestacja swojego "ja". Chodzi przecież o to, by zdobyć jak najwięcej "lajków", innymi słowy zyskać jak największą popularność. Każdy komentarz lub udostępnienie posta to jak zdobycie kolejnego fana. Żeby to osiągnąć, przedstawiciele opisywanej generacji poświęcają temu każdą wolną chwilę, wpisując swoją aktywność w mediach do codziennego harmonogramu zadań. Intensywność działań w środowisku internetowym, sprzyja tworzeniu się pewnego rodzaju kół zainteresowań. Skupiają się zarówno wokół "obiektów" które ich interesują, jak i tych które zdecydowanie nie wpisują się w ich gusta. Są to tzw. hejterzy, którzy bezkompromisowo i bezlitośnie, wyrażają swoją krytykę. W rezultacie dany "obiekt" staje się idolem urastającym do roli guru lub kompletnym bałwanem, który wystawił się na pośmiewisko. Jak pisze Karolina Dulnik, wyróżniającym elementem  tworzenia się owych kręgów jest umiejętność współdziałania. Każdy należący do danego grona zainteresowanych, przekonany do danego pomysłu, chętnie podejmie współpracę i z dumą nagłośni efekt pracy zespołu do którego należy, a także ukaże proces owej aktywności dzieląc się z innymi zdjęciami, filmami etc. Pokolenie "y" to ludzie otwarci i bezpośredni w kontaktach, podchodzący do życia i pracy ze sporą dawką bojowości, ale też solidnego luzu. Są cennym nabytkiem w firmach nastawionych na efektywność. Jak zatem wykorzystać ich potencjał w organizacji?

O tym już w następnym odcinku:)

Bo najważniejsza jest komunikacja

Bo najważniejsza jest komunikacja,... KO MU NI KA C JA Piotruś!" - wykrzykuje przez słuchawkę szef mojego męża. Zdanie to jak mantre powtarza każdym trener, lider zespołu, prezes, etc. My uczymy się na pamięć, przyjmujemy i przekazujemy dalej. Pytanie czy rozumiemy i faktycznie komunikujemy? Spójrzmy na siebie w autobusie, tramwaju, a nawet w parku na spacerze, przechodzimy obok siebie jak niewidzialne cienie, bojąc się odezwać w obawie, że zostaniemy źle odebrani. Gdzie się podziały te czasy, kiedy poznawaliśmy historie życia ludzi dzielących nasz przedział w PKP? Zdarza się, ale rzadko. Raczej wolimy siedzieć szczelnie zamknięci w naszych cudach techniki, bez dostępu świeżego powietrza i drugiego człowieka. Szkoda, bo przecież komunikacja, podobnie jak drugi człowiek są nam niezbędne do życia. Karolina Dulnik na swoim blogu porównała komunikację do powietrza."(...) jest czymś naturalnym, wręcz niezauważalnym. A jednak odczuwamy jej jakość tak, jak odczuwamy jakość powietrza, którym oddychamy. Wpływa ona na atmosferę i zdrowe relacje, także zawodowe. Wynika z naszych postaw i doświadczeń oraz determinuje kolejne. To od komunikacji w dużej mierze zależy nasze funkcjonowanie w grupie i nasza efektywność.(…)" Co zatem zrobić by to powietrze było czyste i przejrzyste a atmosfera sprzyjała naszej pracy? Na początek proponuję byśmy zauważyli siebie nawzajem i wsłuchali się w to co mówią inni.

"Zacznij tam, gdzie jesteś, użyj tego, co masz, zrób, co możesz" (Artur Ashe).